Çoğumuz bir travmatik olaya (sevilen birinin kaybı, önemli bir hastalık, kaza yahut şahsî taarruz.) şahit olmuşuzdur yahut yaşamışızdır.Özellikle, günümüz şartlarına çok sık olarak yaşamaktayız. Travmatik olay sonrası,zamanla, yas periyodu geçer, acı azalır ve hayat olağan halinde devam eder. Çoğumuz travmatik olaydan sonra bizatihi iyileşiriz. Lakin
kimi şahıslar travmatik olaydan sonra aylar, hatta yıllar geçse bile iyileşmeyebilir, travmadan ötürü çok gerilim yahut tasa yaşamaya devam ederler. Tıpkı travmayı yaşayan farklı şahısların farklı cevap vermesi genetik yatkınlık,gelişim meseleleri,psikolojik olgunluk,sosyal takviyeler,kültürel beklentiler,travma ile ilgili geçmiş yaşantılar,travmanın niteliği üzere etkenlerin varlığıyla bağlantılı olabilir. Bu bireyler sık sık olayı tekrar yaşıyor üzere imajlarını (flashback) yahut olayla ilgili kabuslar görebilir, rahatlamak, konsantre olmak yahut uyumak üzere kolay şeyler zorlaşır, kendilerini sevdiği şahıslara yabancılaşmış üzere hissederler. Bu durumda travma sonrası gerilim bozukluğundan bahsederiz.Travma sırasında yaşanan olaylar,olayın tartısı belirtilerin ortaya çıkmasını etkilemektedir.Belirtiler üç kümeye ayrılabilir.
Travmanın anılarından kurtulamamak: Çok rahatsız edici, beklenmedik halde oluşan, travmayı tekrar yaşıyormuş üzere imgeler (flashback) yahut kâbuslar görmek, olayı hatırlatan bir şey olmasa da daima akla gelmesi, olay hatırlandığında çarpıntı, terleme üzere bedensel rahatsızlık duyulması.
Travmayı hatırlatan durumlardan kaçınmaya çalışmak: Duygusal olarak uyuşuk olmak ve travmayı hatırlatan insanlardan, olaylardan, aktivitelerden kaçınmak, uzak durmak.
Çok derece tetikte olma belirtileri: Uyumak ve konsantre olmakta zorlanmak, huzursuz olmak, çabucak sonlanmak ve öfkelenmek, ufak seslerle irkilmek üzere.
Teşhis için belirtiler 1 aydan uzun sürmeli ve fonksiyonelliği kıymetli ölçüde etkilemiş olmalıdır.
Tedavisinde olgular çabucak travma alanından uzaklaştırılmalıdır.Yaşantısı hakkında konuşmaya cesaretlendirilmelidir.Hafif olgularda psikoterapi,daha ağır olgularda ilaç ve psikoterapi kombinasyonu önerilmektedir.
kimi şahıslar travmatik olaydan sonra aylar, hatta yıllar geçse bile iyileşmeyebilir, travmadan ötürü çok gerilim yahut tasa yaşamaya devam ederler. Tıpkı travmayı yaşayan farklı şahısların farklı cevap vermesi genetik yatkınlık,gelişim meseleleri,psikolojik olgunluk,sosyal takviyeler,kültürel beklentiler,travma ile ilgili geçmiş yaşantılar,travmanın niteliği üzere etkenlerin varlığıyla bağlantılı olabilir. Bu bireyler sık sık olayı tekrar yaşıyor üzere imajlarını (flashback) yahut olayla ilgili kabuslar görebilir, rahatlamak, konsantre olmak yahut uyumak üzere kolay şeyler zorlaşır, kendilerini sevdiği şahıslara yabancılaşmış üzere hissederler. Bu durumda travma sonrası gerilim bozukluğundan bahsederiz.Travma sırasında yaşanan olaylar,olayın tartısı belirtilerin ortaya çıkmasını etkilemektedir.Belirtiler üç kümeye ayrılabilir.
Travmanın anılarından kurtulamamak: Çok rahatsız edici, beklenmedik halde oluşan, travmayı tekrar yaşıyormuş üzere imgeler (flashback) yahut kâbuslar görmek, olayı hatırlatan bir şey olmasa da daima akla gelmesi, olay hatırlandığında çarpıntı, terleme üzere bedensel rahatsızlık duyulması.
Travmayı hatırlatan durumlardan kaçınmaya çalışmak: Duygusal olarak uyuşuk olmak ve travmayı hatırlatan insanlardan, olaylardan, aktivitelerden kaçınmak, uzak durmak.
Çok derece tetikte olma belirtileri: Uyumak ve konsantre olmakta zorlanmak, huzursuz olmak, çabucak sonlanmak ve öfkelenmek, ufak seslerle irkilmek üzere.
Teşhis için belirtiler 1 aydan uzun sürmeli ve fonksiyonelliği kıymetli ölçüde etkilemiş olmalıdır.
Tedavisinde olgular çabucak travma alanından uzaklaştırılmalıdır.Yaşantısı hakkında konuşmaya cesaretlendirilmelidir.Hafif olgularda psikoterapi,daha ağır olgularda ilaç ve psikoterapi kombinasyonu önerilmektedir.