Son yüzyılda sanayi ve teknoloji devrimiyle kişilerin hayat halleri de adeta bir devrim niteliğinde bir değişime uğramış ve sonucunda sosyolojik bir kargaşaya neden olmuştur. Avrupa memleketlerinde bu dönüşüm çok daha evvel başlamıştır. Türkiye üzere memleketlerde ise hala sürmektedir.
Münhasıran altmışlar ve yetmişlerden sonra köylerden kentlere bir akın olmuştur. Köyde klasik aile modelleri kentte değiştiği üzere çeşitli noktalardan gelen kişiler arasında tıpkı mahallelerde kültürel çatışmalar başlamış ve hala devam etmektedir. Bir örnek verecek olursak tıpkı mektepte okuyan evladının arkadaşının ailesi için, “Bizim üzere değil onlar “ diyerek arkadaşlık etmesini istemeyen birçok aile görmekteyiz.
Köy ve mahalle ortamında bir evlat, kalabalık evlat kümelerinde büyür. Öğrenmesi gereken birçok şeyi bu kümede öğrenir. Ayrıyeten aileler geniştir. Aile dede büyükanne amcalar kuzenler bir kalabalık halinde birlikte yaşarlar. Yeni ana peder olanlar evladın yetiştirilmesinde yalnız değildir. Başkaca ailenin evvelden birikmiş evlat yetiştirme geleneği vardır. Inançlı bir aile ortamıdır ve kimse çok ziyade gelecek telaşı yaşamaz.
Kente gelen bu aileler birlikteliklerini sürdürmek kaydı ile birebir apartmanlara yerleşmiştir. Sonuç; Aile apartmanı... Lakin etrafında artık farklı beşerler vardır. Yavaş yavaş bu aileler çözülmüş ve çekirdek aileye dönüş olmuştur. Başkaca evlat sayısı azalmış evlatlar konutlarda yalnız büyümeye mahkum olmuşlardır.
Meskende yalnız büyütülen ve ana peder tecrübesi olmayan bu ebeveynler nasıl bir evlat büyüteceklerini bilemezler. Evlada hudutlarını öğreten kalabalık bir evlat kümesi yoktur artık. Bu durumda evlatlar hadlerini bilmeyen şımarık evlatlar olmuşlardır. Devamlı isteyen hiçbir şey için bedel ödemeyen evlatlar mektep periyodunda akranlarıyla sıkıntıları başlamıştır. Yalnız içe kapanık evlatlar bu periyotta artmıştır.
Apartman evladı kavramı da bu periyotta çıkmıştır. Eski Türk sinemalarında kırılgan, kendini koruyamayan, ana peder kuzusu vesair evlatların dalga geçtikleri bir evlat modelidir.
Bu durumun aşılması için anaokulları açılmaya başlamıştır. Ana mektepleri evlatların birazda olsa toplumsallaştığı bir alan olmuştur. Kimi hırslı ana pederler bu anaokullarını ilkokul üzere algılayıp her türlü bilgiyi öğretmeye çalışıp evladı mektepten soğutmuşlardır. Aslen evladın toplumsallaşması ve oynaması için yapılmış içtimaî eğitim ortamlarıdır. Tekrar de evlat biraz olsun apartmandan çıkmıştır.
Tekrar kentlerde çalışan ana pederin, evlatlara ayıracak çok vakti olmayınca tv ve bilgisayar önünde dekor üzere duran evlatlar ortaya çıkmıştır. Velev birtakım ana pederler evlatlarının bilgisayar oyun yetenekleriyle övünür olmuştur.. Fakat bu evlatlar süratle bilgisayar bağımlısı olmuştur. Dersten ve toplumsal hayattan soğumuşlardır. Bu nedenle mektebini bırakan birçok evlat olmuştur.
Yeniden kentte ailelerin evlatlarından beklentileri artmıştır. Köyde büyüyen evlatların ne olacağı, ne vakit aile kuracakları nasıl yaşayacakları aşikardı. Hepsi çiftçi ya da zanaatkar olurdu. Artık ömür üslupları, mali durumları kişiler arasında çok fark etmeye başlamıştı. Ailelerde evlatlarına şık paralı bir gelecek sağlamak için düzgün mekteplerde okutmaya çalışacaklardır. Buda çocuklarda mektep baskısı yaratmıştır. Aileler adeta evlatlarının mektep başarısı üzerinden kendi aralarında müsabakaya başlamışlardır. Ağır test koşulları ve aile baskısı isyankar bir evlat kümesi yaratmıştır.
Evlatlarının yeteneklerini fark etmeyen aileler kapasitelerinin üstünde taleplerle evlatları bunaltmıştır. Bu yüzden evlatların yeteneklerini yeterli ölçüp buna nazaran aileyi ve mektebi yönlendirmek gerekir.
Bütün bunlara bakacak olursak kentte evlat yetiştirmede eksik olan şey ana peder eğitimidir. Ana pederlerin kendilerini bu hususta uygun eğitebilmesi için yardım almaları gerekmektedir. Ayrıyeten mekteplerde evlatların yalnızca tedrisatını değil içtimaî ve ruhsal gelişimlerini de önemsemeleri gerekir. Bu evlatların ilerde güçlü ruhsal olarak sağlıklı bireyler olarak yetişmesini sağlayacaktır.
Münhasıran altmışlar ve yetmişlerden sonra köylerden kentlere bir akın olmuştur. Köyde klasik aile modelleri kentte değiştiği üzere çeşitli noktalardan gelen kişiler arasında tıpkı mahallelerde kültürel çatışmalar başlamış ve hala devam etmektedir. Bir örnek verecek olursak tıpkı mektepte okuyan evladının arkadaşının ailesi için, “Bizim üzere değil onlar “ diyerek arkadaşlık etmesini istemeyen birçok aile görmekteyiz.
Köy ve mahalle ortamında bir evlat, kalabalık evlat kümelerinde büyür. Öğrenmesi gereken birçok şeyi bu kümede öğrenir. Ayrıyeten aileler geniştir. Aile dede büyükanne amcalar kuzenler bir kalabalık halinde birlikte yaşarlar. Yeni ana peder olanlar evladın yetiştirilmesinde yalnız değildir. Başkaca ailenin evvelden birikmiş evlat yetiştirme geleneği vardır. Inançlı bir aile ortamıdır ve kimse çok ziyade gelecek telaşı yaşamaz.
Kente gelen bu aileler birlikteliklerini sürdürmek kaydı ile birebir apartmanlara yerleşmiştir. Sonuç; Aile apartmanı... Lakin etrafında artık farklı beşerler vardır. Yavaş yavaş bu aileler çözülmüş ve çekirdek aileye dönüş olmuştur. Başkaca evlat sayısı azalmış evlatlar konutlarda yalnız büyümeye mahkum olmuşlardır.
Meskende yalnız büyütülen ve ana peder tecrübesi olmayan bu ebeveynler nasıl bir evlat büyüteceklerini bilemezler. Evlada hudutlarını öğreten kalabalık bir evlat kümesi yoktur artık. Bu durumda evlatlar hadlerini bilmeyen şımarık evlatlar olmuşlardır. Devamlı isteyen hiçbir şey için bedel ödemeyen evlatlar mektep periyodunda akranlarıyla sıkıntıları başlamıştır. Yalnız içe kapanık evlatlar bu periyotta artmıştır.
Apartman evladı kavramı da bu periyotta çıkmıştır. Eski Türk sinemalarında kırılgan, kendini koruyamayan, ana peder kuzusu vesair evlatların dalga geçtikleri bir evlat modelidir.
Bu durumun aşılması için anaokulları açılmaya başlamıştır. Ana mektepleri evlatların birazda olsa toplumsallaştığı bir alan olmuştur. Kimi hırslı ana pederler bu anaokullarını ilkokul üzere algılayıp her türlü bilgiyi öğretmeye çalışıp evladı mektepten soğutmuşlardır. Aslen evladın toplumsallaşması ve oynaması için yapılmış içtimaî eğitim ortamlarıdır. Tekrar de evlat biraz olsun apartmandan çıkmıştır.
Tekrar kentlerde çalışan ana pederin, evlatlara ayıracak çok vakti olmayınca tv ve bilgisayar önünde dekor üzere duran evlatlar ortaya çıkmıştır. Velev birtakım ana pederler evlatlarının bilgisayar oyun yetenekleriyle övünür olmuştur.. Fakat bu evlatlar süratle bilgisayar bağımlısı olmuştur. Dersten ve toplumsal hayattan soğumuşlardır. Bu nedenle mektebini bırakan birçok evlat olmuştur.
Yeniden kentte ailelerin evlatlarından beklentileri artmıştır. Köyde büyüyen evlatların ne olacağı, ne vakit aile kuracakları nasıl yaşayacakları aşikardı. Hepsi çiftçi ya da zanaatkar olurdu. Artık ömür üslupları, mali durumları kişiler arasında çok fark etmeye başlamıştı. Ailelerde evlatlarına şık paralı bir gelecek sağlamak için düzgün mekteplerde okutmaya çalışacaklardır. Buda çocuklarda mektep baskısı yaratmıştır. Aileler adeta evlatlarının mektep başarısı üzerinden kendi aralarında müsabakaya başlamışlardır. Ağır test koşulları ve aile baskısı isyankar bir evlat kümesi yaratmıştır.
Evlatlarının yeteneklerini fark etmeyen aileler kapasitelerinin üstünde taleplerle evlatları bunaltmıştır. Bu yüzden evlatların yeteneklerini yeterli ölçüp buna nazaran aileyi ve mektebi yönlendirmek gerekir.
Bütün bunlara bakacak olursak kentte evlat yetiştirmede eksik olan şey ana peder eğitimidir. Ana pederlerin kendilerini bu hususta uygun eğitebilmesi için yardım almaları gerekmektedir. Ayrıyeten mekteplerde evlatların yalnızca tedrisatını değil içtimaî ve ruhsal gelişimlerini de önemsemeleri gerekir. Bu evlatların ilerde güçlü ruhsal olarak sağlıklı bireyler olarak yetişmesini sağlayacaktır.