Peygamber Efendimizin Anilari-Efendimizin Dilinden Anilari
Vefatından bir gün önceydi. Herkes
nefesini tutmuş bekliyordu. Çünkü az evvel Hz.Muhammed , Bende bir
hakkı olan varsa gelsin alsın dediğinde, orada bulunanlardan biri;
evet, benim bir alacağım var. Bir gün kırbacınızın ucu o sıra açık olan
sırtıma değmişti de, canım yanmıştı dedi. Hz.Muhammed hiç tereddüt
etmeden üstündeki kıyafeti sıyırdı, arkasını döndü ve vur dedi. Herkes
şaşkındı. O sahabe hemen koşturdu ve elini yüzünü Hz.Muhammed'in
mübarek sırtına sürdü, doyasıya öptü. Ardından da, teninizin değdiği
yerleri cehennem ateşinin yakmayacağını bildiğimden, mübarek bedeninize
dokunabilmek için mahsus böyle söyledim dedi. Hz.Muhammed bu
davranışıyla, kul hakkının ne kadar önemli olduğunu bir kez daha
göstermiş oldu.
Ölüme sevinmek...
Vefatına yakın çok sevdiği kızı Hz. Fatma'yı yanına çağırdı ve kulağına bir şeyler söyledi. Hz. Fatma'nın önce üzüldüğü sonra sevindiği görüldü. Hikmeti
sorulduğunda, babam bana yakında öleceğini söyleyince çok üzüldüm.
Fakat benim yanıma ilk sen geleceksin dediğinde ise sevindim cevabı
verdi. Nitekim 6 ay sonra o da vefat etti.
Peygamber Efendimiz vefat etmeden az önce eşi Hz. Ayşe'nin dizine uzandı ve mübarek başını Hz. Ayşe'nin çenesiyle göğsü arasına yasladı. Misvak istedi. Takatsiz olmasına rağmen, zaten inci tanesi gibi olan dişlerini temizledi.
Rabbi'nin huzuruna tertemiz gitmek istiyordu.
Son sözleri olarak; namaza dikkat edilmesini, kadın haklarının korunmasını, idare
altındakilere iyi muamele edilmesini, emanetlerin yerlerine
ulaştırılmasını istedi. İnsanlık sırf bu öğütlere kulak verse, daha
yaşanılabilir bir dünya oluşturmak işten bile değildir.
Azrail izin istedi...
Bir ara kapıya vuruldu. Gelen Hz. Cebrail'di. Selam verdi. Peygamberlik
görevinin sona erdiğini söyledi. Ardından, kapıda bekleyen bir misafir
daha olduğunu ve eğer izin verirse ancak içeri girebileceğini söyledi.
Hz.Muhammed o kim diye sordu. Hz. Cebrail, ölüm meleği Hz. Azrail dedi.
Hz.Muhammed , gelebilir, ben hazırım cevabı verdi. Şahadet parmağını
yukarı kaldırdı; Yüce Dost’a gittiğini söyleyerek ruhunu teslim etti.
Hz. Ayşe seslendi, cevap alamadı. Hz.Muhammed'in mübarek gözünden bir
damla yaşın yanağına süzüldüğünü gördü
Vefatından bir gün önceydi. Herkes
nefesini tutmuş bekliyordu. Çünkü az evvel Hz.Muhammed , Bende bir
hakkı olan varsa gelsin alsın dediğinde, orada bulunanlardan biri;
evet, benim bir alacağım var. Bir gün kırbacınızın ucu o sıra açık olan
sırtıma değmişti de, canım yanmıştı dedi. Hz.Muhammed hiç tereddüt
etmeden üstündeki kıyafeti sıyırdı, arkasını döndü ve vur dedi. Herkes
şaşkındı. O sahabe hemen koşturdu ve elini yüzünü Hz.Muhammed'in
mübarek sırtına sürdü, doyasıya öptü. Ardından da, teninizin değdiği
yerleri cehennem ateşinin yakmayacağını bildiğimden, mübarek bedeninize
dokunabilmek için mahsus böyle söyledim dedi. Hz.Muhammed bu
davranışıyla, kul hakkının ne kadar önemli olduğunu bir kez daha
göstermiş oldu.
Ölüme sevinmek...
Vefatına yakın çok sevdiği kızı Hz. Fatma'yı yanına çağırdı ve kulağına bir şeyler söyledi. Hz. Fatma'nın önce üzüldüğü sonra sevindiği görüldü. Hikmeti
sorulduğunda, babam bana yakında öleceğini söyleyince çok üzüldüm.
Fakat benim yanıma ilk sen geleceksin dediğinde ise sevindim cevabı
verdi. Nitekim 6 ay sonra o da vefat etti.
Peygamber Efendimiz vefat etmeden az önce eşi Hz. Ayşe'nin dizine uzandı ve mübarek başını Hz. Ayşe'nin çenesiyle göğsü arasına yasladı. Misvak istedi. Takatsiz olmasına rağmen, zaten inci tanesi gibi olan dişlerini temizledi.
Rabbi'nin huzuruna tertemiz gitmek istiyordu.
Son sözleri olarak; namaza dikkat edilmesini, kadın haklarının korunmasını, idare
altındakilere iyi muamele edilmesini, emanetlerin yerlerine
ulaştırılmasını istedi. İnsanlık sırf bu öğütlere kulak verse, daha
yaşanılabilir bir dünya oluşturmak işten bile değildir.
Azrail izin istedi...
Bir ara kapıya vuruldu. Gelen Hz. Cebrail'di. Selam verdi. Peygamberlik
görevinin sona erdiğini söyledi. Ardından, kapıda bekleyen bir misafir
daha olduğunu ve eğer izin verirse ancak içeri girebileceğini söyledi.
Hz.Muhammed o kim diye sordu. Hz. Cebrail, ölüm meleği Hz. Azrail dedi.
Hz.Muhammed , gelebilir, ben hazırım cevabı verdi. Şahadet parmağını
yukarı kaldırdı; Yüce Dost’a gittiğini söyleyerek ruhunu teslim etti.
Hz. Ayşe seslendi, cevap alamadı. Hz.Muhammed'in mübarek gözünden bir
damla yaşın yanağına süzüldüğünü gördü