O Allah'ın Habibi , O “en sevgili..
EN SEVGİLİ
O'nu yuvasındaki topal karınca, semada ay sevdi İncinmesin diye ayakları, yollarına döktükleri diken sevdi, gül sevdi, yol sevdi
Bir gün bir şehirden kovuldu, taşlandı Şehir sevdi, taş sevdi de; şehir şehirliğinden taş taşlığından incindi
O Allah'ın Habibi , O “en sevgili”
Çorak gönüller onu sevdi de gülşene döndü
Her nereye baksa, bakışlar o yöne aktı
Gitti
Gittiği günden beri Mekke yaralı, Mekke dertli
Şimdi dünya bir Mekke
Bekliyor
Çünkü biliyor, O sevdikleriyle, sevenleriyle
En çok kimi seviyoruz?
Bir gün Hz Ömer ra' ın oğlu Abdullah'ın ayağı kasıldı kaldı Bir türlü kımıldamıyor, hareket etmiyordu Oradan geçen Hz Abdurrahman ra sordu:
- Ne oldu, neyin var? Hz Abdullah ra:
- Ayağım kasıldı, kımıldatamıyorum, dedi
Hz Abdurrahman ra:
- En sevdiğin insanın adını an da iyileşsin
Hz Abdullah ra inler gibi söyledi:
- Ya Muhammed!
“ Ya Muhammed” dedi, yürüdü
* * *
Ashab'dan bir zat, bir gün Efendimiz sav'e gelerek sordu:
- Ya Rasulallah ! Kıyamet ne zaman kopacak?
Efendimiz sav buyurdu:
- O günü soruyorsun Sorduğun, geleceğini bildiğin o gün için ne hazırladın? O zat:
- Hiçbir şey Ama şu var ki, ben Allah ve Rasulu'nü çok seviyorum Efendimiz sav buyurdu:
- Öyleyse sevdiklerinle berabersin
Ve bir gün öyle bir söz söyledi ki, ashabını hiçbir şey o söz kadar sevindirmemişti Efendimiz sav'e dediler:
- Ey Allah'ın Rasulü Bir adam var ki, birisini yaptığı güzel işlerden dolayı çok seviyor Fakat kendisi onun gibi yapmıyor Ne buyuruyorsunuz?
Allah Rasulü buyurdular:
- Kişi sevdiği ile beraberdir
Ayrılık var mı?
Göğün derdi var mı insanda?
O'nu bir kere gördü gökyüzü, bir daha görecek mi?
Oysa insan sevince, her dem O'nunla , her anı O'nunla olacak
Bir gün, ayrılık ateşiyle şimdiden yananlardan birisi Rasulullah sav'e geldi:
- Ey Allah'ın Rasulü , seni canımdan da, çocuğumdan da, malımdan da çok seviyorum Evdeyken seni hatırlayınca evde duramıyor, gelip sana bakıyorum Her nerede olsam seni özlüyorum Ama beni ve seni düşününce Sen cennetin en güzel köşesinde peygamberlerle olacaksın Ben cennete girsem bile seni göremeyeceğim Üzülüyorum, Ey Allah'ın Rasulü , çok üzülüyorum
Efendimiz sav mübarek başını eğdi, sustu sustu Az sonra Cebrail as geldi Bir müjdeyle geldi:
“Kim Allah'a ve Peygamber'e itaat ederse, işte onlar Allah'ın kendilerine nimetler verdiği peygamberler, sıddîkler , şehitler ve salihlerle beraberdir Onlar ne iyi arkadaştır!” (Nisa, 69)
EN SEVGİLİ
O'nu yuvasındaki topal karınca, semada ay sevdi İncinmesin diye ayakları, yollarına döktükleri diken sevdi, gül sevdi, yol sevdi
Bir gün bir şehirden kovuldu, taşlandı Şehir sevdi, taş sevdi de; şehir şehirliğinden taş taşlığından incindi
O Allah'ın Habibi , O “en sevgili”
Çorak gönüller onu sevdi de gülşene döndü
Her nereye baksa, bakışlar o yöne aktı
Gitti
Gittiği günden beri Mekke yaralı, Mekke dertli
Şimdi dünya bir Mekke
Bekliyor
Çünkü biliyor, O sevdikleriyle, sevenleriyle
En çok kimi seviyoruz?
Bir gün Hz Ömer ra' ın oğlu Abdullah'ın ayağı kasıldı kaldı Bir türlü kımıldamıyor, hareket etmiyordu Oradan geçen Hz Abdurrahman ra sordu:
- Ne oldu, neyin var? Hz Abdullah ra:
- Ayağım kasıldı, kımıldatamıyorum, dedi
Hz Abdurrahman ra:
- En sevdiğin insanın adını an da iyileşsin
Hz Abdullah ra inler gibi söyledi:
- Ya Muhammed!
“ Ya Muhammed” dedi, yürüdü
* * *
Ashab'dan bir zat, bir gün Efendimiz sav'e gelerek sordu:
- Ya Rasulallah ! Kıyamet ne zaman kopacak?
Efendimiz sav buyurdu:
- O günü soruyorsun Sorduğun, geleceğini bildiğin o gün için ne hazırladın? O zat:
- Hiçbir şey Ama şu var ki, ben Allah ve Rasulu'nü çok seviyorum Efendimiz sav buyurdu:
- Öyleyse sevdiklerinle berabersin
Ve bir gün öyle bir söz söyledi ki, ashabını hiçbir şey o söz kadar sevindirmemişti Efendimiz sav'e dediler:
- Ey Allah'ın Rasulü Bir adam var ki, birisini yaptığı güzel işlerden dolayı çok seviyor Fakat kendisi onun gibi yapmıyor Ne buyuruyorsunuz?
Allah Rasulü buyurdular:
- Kişi sevdiği ile beraberdir
Ayrılık var mı?
Göğün derdi var mı insanda?
O'nu bir kere gördü gökyüzü, bir daha görecek mi?
Oysa insan sevince, her dem O'nunla , her anı O'nunla olacak
Bir gün, ayrılık ateşiyle şimdiden yananlardan birisi Rasulullah sav'e geldi:
- Ey Allah'ın Rasulü , seni canımdan da, çocuğumdan da, malımdan da çok seviyorum Evdeyken seni hatırlayınca evde duramıyor, gelip sana bakıyorum Her nerede olsam seni özlüyorum Ama beni ve seni düşününce Sen cennetin en güzel köşesinde peygamberlerle olacaksın Ben cennete girsem bile seni göremeyeceğim Üzülüyorum, Ey Allah'ın Rasulü , çok üzülüyorum
Efendimiz sav mübarek başını eğdi, sustu sustu Az sonra Cebrail as geldi Bir müjdeyle geldi:
“Kim Allah'a ve Peygamber'e itaat ederse, işte onlar Allah'ın kendilerine nimetler verdiği peygamberler, sıddîkler , şehitler ve salihlerle beraberdir Onlar ne iyi arkadaştır!” (Nisa, 69)