Nasıl hastalandığımızı anlamadan evvel sıhhatin tarifine bir bakalım.
Homeopatik tıp profesörü George Vithoulkas’a nazaran sıhhat, ‘’Fiziksel, ruhsal ve duygusal acının olmadığı bir yeterlilik halidir. Ağrıdan özgür bir fizik vücut ve güzel hissetme hali; acıdan özgür, huzurlu, sakin bir duygusal hal; bencillikten özgür bir zihin ve gerçek ile bir olma durumu… Büsbütün sağlıklı bir birey, ilahi sevgi ve bilgeliği içselleştirmeyi gerçekleştirebilmiş olandır. Bir birey yaratabiliyorsa, özgürce yaratabiliyorsa sağlıklıdır. Sağlıklı bireyin doğal eforu yaratmak olacaktır. Kişi kendisinin ve diğerlerinin faydalarını gözetiyor olacaktır. Davranışları, kendisi ve diğerleri için ne kadar yıkıcı ise o derece sıhhatsizdir. Hasta bu tarife ne kadar yaklaşabilirse o kadar sağlıklı olacaktır. ‘’
Homeopat ve Psikiyatrist Vangelis A. Zafeririou’ya nazaran sağlıklı kişi kendisi, öbür bireyler ve etrafı ile uyumlu münasebetler kurabilen kişidir.
Dr. Edward Bach’a nazaran hastalıkların nedeni, ruh ve zihin ortasındaki uyumsuzluktur. Hepimizin var olmasının ruhsal bir nedeni vardır. Hepimizin görevlendirildiği bir hayat hedefimiz var. Bunu aslında içimizde hissediyoruz. Lakin etrafımızın baskısı ile öbür türlü seçimler yapıyoruz. İşte Bach’a nazaran tabiatımızda olanı değil, dayatılanı yaparsak hasta oluruz. İyileşmemizin sırrı da tabiatımıza yani yaratılışımıza uygun bir hayat seçmekten geçiyor.
Dünya Sıhhat Örgütünün tarifine nazaran sıhhat; zayıflığın ya da hastalığın olmadığı durumun ötesinde, fizikî, zihinsel ve toplumsal yeterlilik halidir. Zihinsel sıhhat ise her bireyin kendi potansiyelinin farkında olduğu, hayatın zorlukları ile baş edebildiği, verimli ve üretken çalışabildiği, bulunduğu topluma katkı sağlayabildiği bir düzgünlük hali olarak tanımlanır.
Pekala hastalık nedir?
Osho; ‘’Hastalık doğal olandan ayrılmış olma halidir. Şayet kendimizi makus hissediyorsak bu doğal olmayan bir şey yaparak buna sebep olduğumuz manasına gelir. Memnun hissetmek ve sağlıklı olmak doğaldır. Tabiatımız böyledir’’ halinde açıklar.
Hastalık ve sıhhat kavramlarını sırf insan vücudunun içinde bulunduğu durumu gösteren kavramlar olarak kullanırız. Fakat vücut şuur olmadan hiçbir şeyi gerçekleştiremez. Vücudumuz yalnızca şuurumuzun kendisine gönderdiği birtakım bilgilerin tezahür ettiği yerdir. Meyyit bir insan, vücut orda duruyorken tabiatıyla hiçbir şey yapamaz. Canlı bir vücut, tüm yaşamsal fonksiyonlarını, şuur (ruh) ve ömür (can) denilen maddesel olmayan iki kavram ile yerine getirir. Şuurumuzda var olan bilgi vücudumuzda görünür hale gelir. Yani bir canlının vücudunda gerçekleşen her şey, bu olayın kaynağını oluşturan bilginin vücutta oluşmuş formudur. Bedenimizdeki işleyişten sorumlu olan hormonal ihtarım, enzimatik sistem, yapım-yıkım kademelerinin her birinde aslında şuurdan kaynaklanan bilgi fonksiyona dönüşmektedir. Yani güç hususa dönüşür. Farklı bedensel fonksiyonlar bir ortada ahenk içinde yürüyorsa biz buna ‘’sağlık’’ diyoruz. Fonksiyonlardan birinde bir sorun oluştuğunda sistem ve ahenk bozulur. Bu durumu ‘’hastalık’’ olarak tanımlarız.
Hastalık vücuttaki ahengin, yani o vakte dek istikrarda olan bir sistemin bozulmasıdır. Bu ahenk kaybı evvel şuurumuzda bilgi boyutunda ortaya çıkar. Daha sonra vücutta kendini gösterir. Vücut şuurda olan bilginin gerçekleşme alanıdır. Bu nedenle sadece vücudun hasta olduğunu söylemek aldatıcı olur. Hastalık yalnızca şuurda başlar ve bunun belirtileri vücutta gözlemlenir. Vücudumuz şuur olmadan yaşayamayacağı üzere şuur olmadan hasta da olamaz. Tıpkı halde bu durum zihinsel hastalıklar için de geçerlidir. Zihin de tek başına hastalanmaz. Zihinsel hastalık kavramı, tekrar şuurumuzda oluşan lakin kendini zihinde tabir eden hastalık belirtileridir.
Vücutta bir hastalık belirtisi ortaya çıktığında dikkatimizi kendisine çeker. Her belirti dikkati, ilgiyi ve enerjiyi kendine çeken bir sinyaldir. Biz bu sinyali görmezden gelirsek o da daima kendini göstermeye çalışacaktır. Bunu daima tekrar ederek ya da eskisinden daha görünür hale gelerek yapacaktır. Sinyali yok etmeye çalışmakla şuurumuzun kendini tabir etmesine mahzur olmuş oluruz. Belirtileri engellemek yerine akmasını sağlamamız gerekir. Bunun için belirtilerin çok daha derinlerine bakarak neye işaret ettiklerini anlamayı öğrenmeliyiz.
Hastalık belirtilerine odaklanmak yerine hasta olma olgusunun kendisini sorgulamak çok daha doğrudur. Hasta olma olgusunun daha derinlerine, köklerine inmek gerekir. Hastalık belirtilerini ise köklere olan seyahatte bir sinyal ya da bilgi taşıyıcısı olarak görmek çok daha gerçek bir yaklaşım olacaktır. Bu formda hastalık belirtilerini bir an evvel ortadan kaldırmaya yönelik bir yaklaşımdan çok gerçek hastalığı görüp anlamamıza yarayan sinyaller olarak değerlendirmeliyiz. Zira hastalık belirtilerinin tek bir gayesi vardır: Bizi iyileştirmek!!! Belirtilerin neyi işaret ettiklerini anlamak çok kıymetlidir. Aksi takdirde gelişimimize, değişim ve dönüşümümüze hizmet eden ilahi kanunlara uymadığımızı bize anlatan son derece katı olabilen birer öğretmene dönüşürler. Düzgünleşme duymazdan geldiğimiz, yok saydığımız ya da bastırdığımız belirtiden değil, dönüştürdüğümüz hastalıktan şuurumuzun değişimi ile doğar. Güzelleşme bir dönüşümü söz eder aslında. Kişinin düzgün yani tam ve bütünleşmiş bir hale dönüşmesidir. Düzgünleşme eksik olanın keşfedilmesi ile artan şuur sayesinde gerçekleşir. Öyleyse hastalık belirtilerini güzelleşmeye giden bir yol olarak düşünmemiz ve eksiklerimizi tamamlamamız için bize yol gösteren sinyaller olarak hayatlarımızda kıymetlendirmemiz gereklidir. ‘Şu anda ömrümde eksik olan nedir?’ ‘Neyi değiştirmem gerekir?’
Ülkü sıhhat için hem beslenme ve hayat stili değişiklikleri üzere fizikî bahislerde hem duygusal ve zihinsel boyutlarda, hem de ruhsal boyutta gerçek davranış içinde olmayı geliştirmemiz gerekir. Vücudumuzdan bize yansıyanın yalnızca o anda yaşadığımız bilinçlilik düzeyimiz olduğunu unutmamalıyız.
Sağlıklı günler geçirmemiz dileğiyle.
Sevgilerimle…
Homeopatik tıp profesörü George Vithoulkas’a nazaran sıhhat, ‘’Fiziksel, ruhsal ve duygusal acının olmadığı bir yeterlilik halidir. Ağrıdan özgür bir fizik vücut ve güzel hissetme hali; acıdan özgür, huzurlu, sakin bir duygusal hal; bencillikten özgür bir zihin ve gerçek ile bir olma durumu… Büsbütün sağlıklı bir birey, ilahi sevgi ve bilgeliği içselleştirmeyi gerçekleştirebilmiş olandır. Bir birey yaratabiliyorsa, özgürce yaratabiliyorsa sağlıklıdır. Sağlıklı bireyin doğal eforu yaratmak olacaktır. Kişi kendisinin ve diğerlerinin faydalarını gözetiyor olacaktır. Davranışları, kendisi ve diğerleri için ne kadar yıkıcı ise o derece sıhhatsizdir. Hasta bu tarife ne kadar yaklaşabilirse o kadar sağlıklı olacaktır. ‘’
Homeopat ve Psikiyatrist Vangelis A. Zafeririou’ya nazaran sağlıklı kişi kendisi, öbür bireyler ve etrafı ile uyumlu münasebetler kurabilen kişidir.
Dr. Edward Bach’a nazaran hastalıkların nedeni, ruh ve zihin ortasındaki uyumsuzluktur. Hepimizin var olmasının ruhsal bir nedeni vardır. Hepimizin görevlendirildiği bir hayat hedefimiz var. Bunu aslında içimizde hissediyoruz. Lakin etrafımızın baskısı ile öbür türlü seçimler yapıyoruz. İşte Bach’a nazaran tabiatımızda olanı değil, dayatılanı yaparsak hasta oluruz. İyileşmemizin sırrı da tabiatımıza yani yaratılışımıza uygun bir hayat seçmekten geçiyor.
Dünya Sıhhat Örgütünün tarifine nazaran sıhhat; zayıflığın ya da hastalığın olmadığı durumun ötesinde, fizikî, zihinsel ve toplumsal yeterlilik halidir. Zihinsel sıhhat ise her bireyin kendi potansiyelinin farkında olduğu, hayatın zorlukları ile baş edebildiği, verimli ve üretken çalışabildiği, bulunduğu topluma katkı sağlayabildiği bir düzgünlük hali olarak tanımlanır.
Pekala hastalık nedir?
Osho; ‘’Hastalık doğal olandan ayrılmış olma halidir. Şayet kendimizi makus hissediyorsak bu doğal olmayan bir şey yaparak buna sebep olduğumuz manasına gelir. Memnun hissetmek ve sağlıklı olmak doğaldır. Tabiatımız böyledir’’ halinde açıklar.
Hastalık ve sıhhat kavramlarını sırf insan vücudunun içinde bulunduğu durumu gösteren kavramlar olarak kullanırız. Fakat vücut şuur olmadan hiçbir şeyi gerçekleştiremez. Vücudumuz yalnızca şuurumuzun kendisine gönderdiği birtakım bilgilerin tezahür ettiği yerdir. Meyyit bir insan, vücut orda duruyorken tabiatıyla hiçbir şey yapamaz. Canlı bir vücut, tüm yaşamsal fonksiyonlarını, şuur (ruh) ve ömür (can) denilen maddesel olmayan iki kavram ile yerine getirir. Şuurumuzda var olan bilgi vücudumuzda görünür hale gelir. Yani bir canlının vücudunda gerçekleşen her şey, bu olayın kaynağını oluşturan bilginin vücutta oluşmuş formudur. Bedenimizdeki işleyişten sorumlu olan hormonal ihtarım, enzimatik sistem, yapım-yıkım kademelerinin her birinde aslında şuurdan kaynaklanan bilgi fonksiyona dönüşmektedir. Yani güç hususa dönüşür. Farklı bedensel fonksiyonlar bir ortada ahenk içinde yürüyorsa biz buna ‘’sağlık’’ diyoruz. Fonksiyonlardan birinde bir sorun oluştuğunda sistem ve ahenk bozulur. Bu durumu ‘’hastalık’’ olarak tanımlarız.
Hastalık vücuttaki ahengin, yani o vakte dek istikrarda olan bir sistemin bozulmasıdır. Bu ahenk kaybı evvel şuurumuzda bilgi boyutunda ortaya çıkar. Daha sonra vücutta kendini gösterir. Vücut şuurda olan bilginin gerçekleşme alanıdır. Bu nedenle sadece vücudun hasta olduğunu söylemek aldatıcı olur. Hastalık yalnızca şuurda başlar ve bunun belirtileri vücutta gözlemlenir. Vücudumuz şuur olmadan yaşayamayacağı üzere şuur olmadan hasta da olamaz. Tıpkı halde bu durum zihinsel hastalıklar için de geçerlidir. Zihin de tek başına hastalanmaz. Zihinsel hastalık kavramı, tekrar şuurumuzda oluşan lakin kendini zihinde tabir eden hastalık belirtileridir.
Vücutta bir hastalık belirtisi ortaya çıktığında dikkatimizi kendisine çeker. Her belirti dikkati, ilgiyi ve enerjiyi kendine çeken bir sinyaldir. Biz bu sinyali görmezden gelirsek o da daima kendini göstermeye çalışacaktır. Bunu daima tekrar ederek ya da eskisinden daha görünür hale gelerek yapacaktır. Sinyali yok etmeye çalışmakla şuurumuzun kendini tabir etmesine mahzur olmuş oluruz. Belirtileri engellemek yerine akmasını sağlamamız gerekir. Bunun için belirtilerin çok daha derinlerine bakarak neye işaret ettiklerini anlamayı öğrenmeliyiz.
Hastalık belirtilerine odaklanmak yerine hasta olma olgusunun kendisini sorgulamak çok daha doğrudur. Hasta olma olgusunun daha derinlerine, köklerine inmek gerekir. Hastalık belirtilerini ise köklere olan seyahatte bir sinyal ya da bilgi taşıyıcısı olarak görmek çok daha gerçek bir yaklaşım olacaktır. Bu formda hastalık belirtilerini bir an evvel ortadan kaldırmaya yönelik bir yaklaşımdan çok gerçek hastalığı görüp anlamamıza yarayan sinyaller olarak değerlendirmeliyiz. Zira hastalık belirtilerinin tek bir gayesi vardır: Bizi iyileştirmek!!! Belirtilerin neyi işaret ettiklerini anlamak çok kıymetlidir. Aksi takdirde gelişimimize, değişim ve dönüşümümüze hizmet eden ilahi kanunlara uymadığımızı bize anlatan son derece katı olabilen birer öğretmene dönüşürler. Düzgünleşme duymazdan geldiğimiz, yok saydığımız ya da bastırdığımız belirtiden değil, dönüştürdüğümüz hastalıktan şuurumuzun değişimi ile doğar. Güzelleşme bir dönüşümü söz eder aslında. Kişinin düzgün yani tam ve bütünleşmiş bir hale dönüşmesidir. Düzgünleşme eksik olanın keşfedilmesi ile artan şuur sayesinde gerçekleşir. Öyleyse hastalık belirtilerini güzelleşmeye giden bir yol olarak düşünmemiz ve eksiklerimizi tamamlamamız için bize yol gösteren sinyaller olarak hayatlarımızda kıymetlendirmemiz gereklidir. ‘Şu anda ömrümde eksik olan nedir?’ ‘Neyi değiştirmem gerekir?’
Ülkü sıhhat için hem beslenme ve hayat stili değişiklikleri üzere fizikî bahislerde hem duygusal ve zihinsel boyutlarda, hem de ruhsal boyutta gerçek davranış içinde olmayı geliştirmemiz gerekir. Vücudumuzdan bize yansıyanın yalnızca o anda yaşadığımız bilinçlilik düzeyimiz olduğunu unutmamalıyız.
Sağlıklı günler geçirmemiz dileğiyle.
Sevgilerimle…