Mushaf, Arapça olarak "kitap" veya "metin" anlamına gelen "sahifeler" kökünden türetilmiş bir kelimedir. İslam inancına göre Mushaf, kutsal kitap olan Kuran'ın bir derlemesidir. Kuran'ın tüm ayetlerini içeren ve Allah'ın kelamı olduğuna inanılan metin, Müslümanlar için çok büyük bir öneme sahiptir.
Mushaf, Kuran'ın yazılı formudur ve tüm ayetlere ve surelere sahiptir. Kuran ayetlerinin sırasını, uzun veya kısa surelerin ayırt edilmesini ve ayrıca diğer unsurları içeren sağlam ve düzenli bir metni temsil eder. Mushaf'ın sayfaları Arapça olarak yazılmış harfler ve ses işaretleriyle doludur.
Mushaf, Hz. Muhammed döneminde Kuran'ın derlenmesiyle ortaya çıkmıştır. Hz. Muhammed'in yaşadığı dönemde, peygamberin sözleri ve vahiylerinin birçoğu hafızlar (hafız: Kuran'ı ezberlemiş kişi) tarafından ezberlenmiştir. Ancak çeşitli sebeplerle Müslümanlar arasında bazı farklılıklar ve tartışmalar başladı. Bu nedenle, Halife Ebu Bekir döneminde Kuran'ın yazılı bir formda birleştirilmesi kararı alındı. Daha sonraki dönemlerde, Osman bin Affan döneminde halife olarak görev yapan bir diğer halife, Kuran'ın nihai metnini birleştirdi ve Mushaf'ın resmi ve kabul edilen versiyonu haline getirdi.
Mushaf gibi dini bir kavramın Türkçede kullanılması, genellikle Kuran'ı ifade etmek için kullanılır. Ancak kısacası Mushaf, Kuran'ın yazılı metnini ifade eder ve inançsal olarak Müslümanlar için kutsal bir belgedir. Müslümanlar, Mushaf'ı dikkatle korur, saygı duyar ve itaat ederler.
