"Ebedî" ve "ezelî" kavramları genellikle dinî veya felsefi metinlerde kullanılan terimlerdir.
"Ebedî", Türkçede "sonsuz", "sınırsız" veya "sonsuz süreli" anlamına gelir. Bu terim genellikle Tanrı'nın sınırsız ve sürekli varlığını ifade etmek için kullanılır. "Ebedî" kavramı, Tanrı'nın yaratılmış varlıklara kıyasla ezeli bir varlık olduğunu vurgular. Yani Tanrı'nın, herhangi bir başlangıcı veya sonu olmayan bir varlık olduğu düşünülür.
"Ezelî" ise Türkçede "başlangıçsız" veya "öncesiz" anlamına gelir. Bu terim de yine Tanrı'nın niteliklerinden birini ifade eder. "Ezelî" kavramı, Tanrı'nın herhangi bir başlangıcı olmadığını ve hiçbir şeyin ondan önce gelmediğini ifade eder. Tanrı'nın varlığı, başka bir varlık veya olay tarafından başlatılmamıştır ve ondan önce herhangi bir şey yoktur.
Bu terimler, Tanrı'nın varlığı ve nitelikleriyle ilgili olarak düşünme ve anlamada kullanılan kavramlar olup, dinlerde ve felsefede tartışmaların konusu olmuşlardır. Bu nedenle, her din veya filozof tarafından farklı şekillerde yorumlanabilirler.
