DSÖ’nün tarifine nazaran sıhhat; bireylerin bir mahzurunun yahut bir hastalığının olmaması durumundan çok kişinin fizyolojik, ruhsal ve toplumsal olarak da düzgün bir durum içerisinde olmasıdır. Sağlıklı bir hayat sürebilmek ismine yapmamız gereken temel ihtiyaçlarımızdan biri ise sistemli ve kâfi formda yemek yemektir. Gelişimimizi değerli derecede etkilemesinin yanı sıra günlük yeteri kadar alınan besin gün içerisinde daha etkin ve üretici olmamızı sağlamaktadır. Sıhhatsiz, çok yahut az besin alımı ise insanların istikrarsız bir beslenme biçimlerinin oluşmasına ve sıhhatlerinin bozulmasına neden olmaktadır.
Duygusal yeme davranışı, bireylerin yaşadıkları olumsuz hislere karşılık oluşan yemek yeme durumu olarak tanımlanabilmektedir. Çoklukla öfke, ıstırap, tasa, endişe, yalnızlık vb. hislerin hissedilmesi sonucunda ortaya çıkmaktadır. Bireyler yaşanılan olumsuz hisler ile başa çıkamadıklarında yemek yeme davranışına yönelmekte ve böylelikle aksilikleri unutmaya çalışmaktadır.
Olağan açlık durumu ve duygusal yeme davranışı bulunan bireylerin açlık durumu birbirinden farklıdır. Olağan olarak acıkan bir insan gücü ve kalorisi daha düşük meyve üzere besinlerle açlığını bastırabilmektedir. Duygusal açlık yaşayan şahıslar ise daha yüksek güçlü ve kalorili hazır besin, fastfood stili yiyecekleri tercih etmektedirler. Bu açlık beklenmedik bir halde başlamakta ve çoklukla ulaşılabilecek her türlü yiyecek açlık sırasında tüketilmektedir.
Duygusal açlıktan birinci olarak bulimia hastalığı ile birlikte bahsedilmiştir. Birinci başlarda bulimia hastası olan şahısların fazla besin alımlarını destekleyici olarak görülsede, husus üzerine yapılan araştırmalar duygusal yemenin tıkınırcasına yeme bozukluğu ile bir ilgi içinde olduğunu göstermektedir. Olumsuz his durumları tıkınırcasına yeme davranışını artırmaktadır. Olumsuz hislerle muadil bir artış gösteren gerilim bireylerin kendilerini denetim etmelerini zorlaştırmakta ve bireyler yeme davranışlarını denetim edememektedirler. Yemek yemeyi bir savunma düzeneği olarak kullanmaya başlamak, şahısları aç olmadığı vakitlerde da yemek yemeye yönlendireceğinden ilerleyen süreçlerde hem ruhsal hem de fizyolojik olarak ziyana yol açmaktadır.
Duygusal yeme davranışı çoklukla obezitesi olan bireylerde, ülkü bir kiloda olmasına karşın diyet yapan bireylerde ve yeme bozukluğuna sahip bireylerde görülmektedir. Duygusal yeme yalnızca kilosu yüksek olan şahıslarda değil, tıpkı vakitte ülkü kiloya sahip bireylerde de görülebilmektedir. Bilhassa ergenlik ve çocukluk devrindeki bireyler ve obezitesi olan bireyler duygusal yemenin risk kümesini oluşturmaktadırlar.
Duygusal yeme öğrenilmiş bir davranış olabileceği üzere günlük ilgilerimizde ki sorunlardan yahut geçmiş duygusal tecrübelerimizden de kaynaklanabilmektedir.
Duygusal açlık yaşayan bireylerin, bu davranışlarını değiştirebilmeleri için sıhhat alanında çalışan profesyonel şahıslardan ve psikologlardan dayanak almaları gerekmektedir. Tedavi müddeti boyunca bireylere sistemli aralıklarla beslenme eğitimleri verilmelidir. Bu eğitimler anlatılacak olanların davranışa dökülmesinde faal rol oynamaktadır.
Duygusal yeme davranışı, bireylerin yaşadıkları olumsuz hislere karşılık oluşan yemek yeme durumu olarak tanımlanabilmektedir. Çoklukla öfke, ıstırap, tasa, endişe, yalnızlık vb. hislerin hissedilmesi sonucunda ortaya çıkmaktadır. Bireyler yaşanılan olumsuz hisler ile başa çıkamadıklarında yemek yeme davranışına yönelmekte ve böylelikle aksilikleri unutmaya çalışmaktadır.
Olağan açlık durumu ve duygusal yeme davranışı bulunan bireylerin açlık durumu birbirinden farklıdır. Olağan olarak acıkan bir insan gücü ve kalorisi daha düşük meyve üzere besinlerle açlığını bastırabilmektedir. Duygusal açlık yaşayan şahıslar ise daha yüksek güçlü ve kalorili hazır besin, fastfood stili yiyecekleri tercih etmektedirler. Bu açlık beklenmedik bir halde başlamakta ve çoklukla ulaşılabilecek her türlü yiyecek açlık sırasında tüketilmektedir.
Duygusal açlıktan birinci olarak bulimia hastalığı ile birlikte bahsedilmiştir. Birinci başlarda bulimia hastası olan şahısların fazla besin alımlarını destekleyici olarak görülsede, husus üzerine yapılan araştırmalar duygusal yemenin tıkınırcasına yeme bozukluğu ile bir ilgi içinde olduğunu göstermektedir. Olumsuz his durumları tıkınırcasına yeme davranışını artırmaktadır. Olumsuz hislerle muadil bir artış gösteren gerilim bireylerin kendilerini denetim etmelerini zorlaştırmakta ve bireyler yeme davranışlarını denetim edememektedirler. Yemek yemeyi bir savunma düzeneği olarak kullanmaya başlamak, şahısları aç olmadığı vakitlerde da yemek yemeye yönlendireceğinden ilerleyen süreçlerde hem ruhsal hem de fizyolojik olarak ziyana yol açmaktadır.
Duygusal yeme davranışı çoklukla obezitesi olan bireylerde, ülkü bir kiloda olmasına karşın diyet yapan bireylerde ve yeme bozukluğuna sahip bireylerde görülmektedir. Duygusal yeme yalnızca kilosu yüksek olan şahıslarda değil, tıpkı vakitte ülkü kiloya sahip bireylerde de görülebilmektedir. Bilhassa ergenlik ve çocukluk devrindeki bireyler ve obezitesi olan bireyler duygusal yemenin risk kümesini oluşturmaktadırlar.
Duygusal yeme öğrenilmiş bir davranış olabileceği üzere günlük ilgilerimizde ki sorunlardan yahut geçmiş duygusal tecrübelerimizden de kaynaklanabilmektedir.
Duygusal açlık yaşayan bireylerin, bu davranışlarını değiştirebilmeleri için sıhhat alanında çalışan profesyonel şahıslardan ve psikologlardan dayanak almaları gerekmektedir. Tedavi müddeti boyunca bireylere sistemli aralıklarla beslenme eğitimleri verilmelidir. Bu eğitimler anlatılacak olanların davranışa dökülmesinde faal rol oynamaktadır.