Depresyon; toplumda sık görülen, temelde kendisini depresif duygudurum yahut ilgi kaybı ile gösteren ruhsal bir rahatsızlıktır. Bunlara eşlik eden belirtiler ortasında yorgunluk, iştah değişikliği, uygun olmayan suçluluk yahut değersizlik hisleri, uyku bozukluğu, dikkati toplama yahut sürdürmede zahmet, intihar niyetleri üzere belirtiler yer almaktadır. Depresyon tanısı konulabilmesi için bu belirtilerin; en az iki hafta müddetince çabucak her gün var olması ve kişinin fonksiyonelliğini bozması gerekmektedir.
Depresyonun tek bir nedeni bulunmamaktadır. Çeşitli ruhsal, biyolojik ve toplumsal faktörler başka farklı yahut birlikte depresyona yol açabilmektedir.
Depresyon; iş, aile, toplumsal ve gündelik hayatın çabucak her alanını olumsuz etkilemekte ve kişi için işleri içinden çıkılması daha sıkıntı bir hale getirebilmektedir. Örneğin; kişiyi kendisine âlâ gelecek şeyleri yapmaktan alıkoymakta ve kişi kendisine âlâ gelecek şeyleri yapmadıkça depresyonu şiddetlenmektedir. Bu türlü bir kısırdöngüden çıkmak ise söylendiği kadar kolay değildir.
Halk ortasında depresyonun ‘zayıflık’ olduğu; ‘irade’ ile yenilebileceği; bir hastalık olmadığı ve resen düzelebileceği üzere pek çok yanlış inanış vardır. Fakat bu ve gibisi kalıpyargıların bilakis depresyon, tedavi edilmesi gereken bir hastalıktır. Ve bu yanlış inanışlar nedeniyle pek çok depresyon hastası, tedaviye başvurma konusunda vakit kaybedebilmektedir.
Depresyon tedavisinde kullanılan çeşitli formüller olmakla birlikte, ilaç kullanımı en sık tercih edilenlerdendir. Fakat tek başına ilaç tedavisinin, ilaç kesildikten sonra yineleme riskini ortadan kaldırmadığı çeşitli çalışmalarla gösterilmiştir. Bu sebeple depresyonu olan bireylerin psikoterapi alması da önerilmektedir. Hafif ve orta şiddetli depresyonda tek başına yahut ilaç tedavisiyle birlikte kullanılan terapilerden biri, Bilişsel-Davranışçı Terapidir. Bilişsel-Davranışçı Terapi ile depresyon tedavisinde kişinin bilişsel süreçleri ve niyet içerikleri incelenmekte, depresyonu pekiştiren davranış örüntüleri (sosyal çekilme gibi) ele alınmakta ve ayrıyeten davranışçı tekniklerle de terapinin seanslarla hudutlu kalmaması sağlanmaktadır.
Depresyonun tek bir nedeni bulunmamaktadır. Çeşitli ruhsal, biyolojik ve toplumsal faktörler başka farklı yahut birlikte depresyona yol açabilmektedir.
Depresyon; iş, aile, toplumsal ve gündelik hayatın çabucak her alanını olumsuz etkilemekte ve kişi için işleri içinden çıkılması daha sıkıntı bir hale getirebilmektedir. Örneğin; kişiyi kendisine âlâ gelecek şeyleri yapmaktan alıkoymakta ve kişi kendisine âlâ gelecek şeyleri yapmadıkça depresyonu şiddetlenmektedir. Bu türlü bir kısırdöngüden çıkmak ise söylendiği kadar kolay değildir.
Halk ortasında depresyonun ‘zayıflık’ olduğu; ‘irade’ ile yenilebileceği; bir hastalık olmadığı ve resen düzelebileceği üzere pek çok yanlış inanış vardır. Fakat bu ve gibisi kalıpyargıların bilakis depresyon, tedavi edilmesi gereken bir hastalıktır. Ve bu yanlış inanışlar nedeniyle pek çok depresyon hastası, tedaviye başvurma konusunda vakit kaybedebilmektedir.
Depresyon tedavisinde kullanılan çeşitli formüller olmakla birlikte, ilaç kullanımı en sık tercih edilenlerdendir. Fakat tek başına ilaç tedavisinin, ilaç kesildikten sonra yineleme riskini ortadan kaldırmadığı çeşitli çalışmalarla gösterilmiştir. Bu sebeple depresyonu olan bireylerin psikoterapi alması da önerilmektedir. Hafif ve orta şiddetli depresyonda tek başına yahut ilaç tedavisiyle birlikte kullanılan terapilerden biri, Bilişsel-Davranışçı Terapidir. Bilişsel-Davranışçı Terapi ile depresyon tedavisinde kişinin bilişsel süreçleri ve niyet içerikleri incelenmekte, depresyonu pekiştiren davranış örüntüleri (sosyal çekilme gibi) ele alınmakta ve ayrıyeten davranışçı tekniklerle de terapinin seanslarla hudutlu kalmaması sağlanmaktadır.