Yapılan araştırmalara nazaran aile tıpkı bir birey üzere ömür döngüsüne sahiptir. Ailenin de hayat evreleri ve kendine has bir gelişim hikayesi vardır. Aile kurulduğu andan itibaren tüm üyelerini kaybedene dek bir hayat döngüsü içerisinde ilerler. Bu döngü içerisinde değerli hayat olayları ile karşılaşır ve gelişimsel devirleri yaşar. Ailenin içinde bulunduğu toplum, hayat döngüsünün şekillenmesinde büyük tesire sahiptir.
Aile ömür döngüsünden kelam ederken Duvall’e değinmemek mümkün olmayacaktır zira birinci versiyonu Duvall tarafından geliştirilmiştir. Evrelerin müddetleri kesin değildir ve ailelerin kendi içlerinde farklılıklar gösterir. Döngünün dört evresi;
Evli çiftler
Küçük çocuklu aileler
Ergenlik periyodunda çocuğu olan aileler
Yetişkin çocuğu olan aileler
Biçimindedir.
Çiftler tarafından kurulan ailelerin ömür şekli çocuk sahibi olmakla birlikte değişmeye başlar. Artık ebeveyn rolünü de üstlenmişlerdir. Çocuklar büyüdükçe aile içindeki bağlantılar ve süreçler değişmeye başlar. Çocukların genç yetişkin rolüyle birlikte konuttan ayrılmaları sonucu genişleyen bu aileler küçülür. Son çocuğun da meskenden ayrılmasıyla ‘’boş yuva’’ ismi verilen devir başlar. Emeklilik de aile ömrünü tesirler ve farklı bir periyoda girmesine neden olur. Yaşanan bu değişimler ve adım atılan evrelerle birlikte aile içerisinde krizler meydana gelebilir. Aileye dayanak sürecinde tüm bu evreler göz önünde bulundurulur ve hayat döngülerine dair krizler dikkatle ayrıştırılır. Her ömür döngüsünün kendine özel krizleri ve bu krizlere yaklaşım sistemleri farklılık göstermektedir.
Yeni evli çiftlerde ahenk sorunları görülebilir. Yeni rollere alışmakta zahmet, aile ve yetiştiriliş farklılıkları üzere etmenler bu evrede krizler oluşturabilir.
Küçük çocuğu olan çiftlere bakıldığında ise artık ebeveyn rolünü de üstlendiklerini görürüz. Çocuklu hayatın farklılıkları, sorumlulukların artışı vb. durumlar bu süreci tesirler.
Ergenlik periyodunda çocuğu olan aileler artık büyüklük hududuna ulaşmış olarak kıymetlendirilir. Tüm bireyler tıpkı konutta yaşamaktadır. Ergenliğe has çatışmalar, jenerasyon çatışmaları bu periyotta sık görülür. Ebeveynler güç hiyerarşisinde üstte olmalı, ergenlerin bağımsız bir birey olma yoluna girdiğini kabullenmelidir.
Yetişkin çocukların meskenden ayrılmasıyla bir arada aileler orta ömür döngüsüne giriş yapar. Bilhassa anneler bu periyotta çokça bocalayabilmektedir. Bilhassa orta yaş ile bir arada ortaya çıkan menopoz devri de annenin meşakkatlerini güçlendirir. ‘’boş yuva’’ olarak da isimlendirilen devirde eşlerin boş vakitleri fazladır. Bu nedenle birbirleriyle ya da hobileriyle ilgilenmeye daha çok vakit bulabilirler. Fakat bu noktada münasebette üçgenleşme vazifesi gören çocukların uzaklaşmasıyla eşler ortasında sorunlar ortaya çıkabilmektedir.
İleri periyottaki aileler ise son çocuğun da konuttan ayrıldığı ailelerdir. Çocukların kendi hayatlarını kurmasıyla gerilim azalır. Artık eşler için ferdi ömür döngülerinde yaşlılık periyodundan bahsedilebilir. Artık eşler büsbütün bağlarına ve beklentilerine odaklanırlar. Araştırmalara nazaran bayanlar, çocukların meskenden ayrılmasını erkeklere nazaran daha kolay kabullenmektedir. Bu durumla daha kolay başa çıkarlar.
Aile ömür döngüsünden kelam ederken Duvall’e değinmemek mümkün olmayacaktır zira birinci versiyonu Duvall tarafından geliştirilmiştir. Evrelerin müddetleri kesin değildir ve ailelerin kendi içlerinde farklılıklar gösterir. Döngünün dört evresi;
Evli çiftler
Küçük çocuklu aileler
Ergenlik periyodunda çocuğu olan aileler
Yetişkin çocuğu olan aileler
Biçimindedir.
Çiftler tarafından kurulan ailelerin ömür şekli çocuk sahibi olmakla birlikte değişmeye başlar. Artık ebeveyn rolünü de üstlenmişlerdir. Çocuklar büyüdükçe aile içindeki bağlantılar ve süreçler değişmeye başlar. Çocukların genç yetişkin rolüyle birlikte konuttan ayrılmaları sonucu genişleyen bu aileler küçülür. Son çocuğun da meskenden ayrılmasıyla ‘’boş yuva’’ ismi verilen devir başlar. Emeklilik de aile ömrünü tesirler ve farklı bir periyoda girmesine neden olur. Yaşanan bu değişimler ve adım atılan evrelerle birlikte aile içerisinde krizler meydana gelebilir. Aileye dayanak sürecinde tüm bu evreler göz önünde bulundurulur ve hayat döngülerine dair krizler dikkatle ayrıştırılır. Her ömür döngüsünün kendine özel krizleri ve bu krizlere yaklaşım sistemleri farklılık göstermektedir.
Yeni evli çiftlerde ahenk sorunları görülebilir. Yeni rollere alışmakta zahmet, aile ve yetiştiriliş farklılıkları üzere etmenler bu evrede krizler oluşturabilir.
Küçük çocuğu olan çiftlere bakıldığında ise artık ebeveyn rolünü de üstlendiklerini görürüz. Çocuklu hayatın farklılıkları, sorumlulukların artışı vb. durumlar bu süreci tesirler.
Ergenlik periyodunda çocuğu olan aileler artık büyüklük hududuna ulaşmış olarak kıymetlendirilir. Tüm bireyler tıpkı konutta yaşamaktadır. Ergenliğe has çatışmalar, jenerasyon çatışmaları bu periyotta sık görülür. Ebeveynler güç hiyerarşisinde üstte olmalı, ergenlerin bağımsız bir birey olma yoluna girdiğini kabullenmelidir.
Yetişkin çocukların meskenden ayrılmasıyla bir arada aileler orta ömür döngüsüne giriş yapar. Bilhassa anneler bu periyotta çokça bocalayabilmektedir. Bilhassa orta yaş ile bir arada ortaya çıkan menopoz devri de annenin meşakkatlerini güçlendirir. ‘’boş yuva’’ olarak da isimlendirilen devirde eşlerin boş vakitleri fazladır. Bu nedenle birbirleriyle ya da hobileriyle ilgilenmeye daha çok vakit bulabilirler. Fakat bu noktada münasebette üçgenleşme vazifesi gören çocukların uzaklaşmasıyla eşler ortasında sorunlar ortaya çıkabilmektedir.
İleri periyottaki aileler ise son çocuğun da konuttan ayrıldığı ailelerdir. Çocukların kendi hayatlarını kurmasıyla gerilim azalır. Artık eşler için ferdi ömür döngülerinde yaşlılık periyodundan bahsedilebilir. Artık eşler büsbütün bağlarına ve beklentilerine odaklanırlar. Araştırmalara nazaran bayanlar, çocukların meskenden ayrılmasını erkeklere nazaran daha kolay kabullenmektedir. Bu durumla daha kolay başa çıkarlar.