Ilgiler pinpon oyununa emsal. Karşı taraf hızlandığında, ya hızlanır ya da topu yavaşlatırsınız. Var olan bu karşılıklı tempo, hiç durmadan devam eder, ta ki iki taraftan biri oyunu bırakana kadar. Ebeveyn çocuk iletişiminde oyunu bırakan taraf ekseriyetle ebeveyn olur. Olması gereken budur, lakin yanlış olan çoğunlukla oyunun yavaşlatılmadan bırakılmasıdır. Tempoyu yavaşlatmak, evlatla kurulan muhaberenin sağlıklı olmasıyla sağlanır. Sahiden anlaşıldığını hisseden evlat, kendini ebeveyne teslim eder ve hadlerini bilir.
Aile ortamında evlada kendini anlatma özgürlüğü vermek, aileyi ilgilendiren kararlarda evlada fikrini sormak, seçenekler sıralamak ne kadar değerliyse, ailede, meskende ve topluluktaki kuralların hadlerinin aile tarafından belirlenmesi de bir o kadar kıymetlidir. Neyi nerede yapacağını yahut yapmayacağını bilen çocukla oynanan pinponun temposunu belirleyen ailedir. Ebeveyn gün uzunluğu pek çok durumla ilgili farkındalık yorgunluğu hissederken, evlat tüm kuvvetini isteklerine yöneltebilir ve hiç durmadan oyunu hızlandırabilir. Çatışma kaçınılmaza hakikat yol alırken, pes etmek ve ertelemek ise ebeveynin rutini olmaya yüz fiyat. Anne ve baba günlük kuvvet değişimine bağlı olarak evlada verdiği yanıtlarda tutarsızlaşabilir. Bunu farkeden evlat ise, oyunun kurallarını değiştirmeye başlar..Oysaki onun istediği zorlanmaktır..
Günümüz koşullarında ebeveynlerin evlat gelişimi ile ilgili verilere ulaşması çok yalın. Onlarca kitap, makale, psikolog, pedagog, psikiyatr ve danışmanın olduğu, internetin evlatla ilgili her türlü bilgiye erişimimizi kolaylaştırdığı bir devirdeyiz. Ne gariptir ki gün geçtikçe ebeveyn olarak tesirli olmak, yönlendirici olmak, ehil olabilmek ve hiçbir basamağın atlanmadığını hissedebilmenin de bir o kadar zorlaştığı bir devirdeyiz. Oysaki arketipsel olarak ebeveyn davranışı özde yatmakta.. İç ses tüm yazılanlardan tüm söylenenlerden çok daha kıymetlidir. Psikoloji de özünde her bireyi yek olarak değerlendirmeyle başlar. Davranışların, tanı ve kriterlerin kategorileştirilmesi yalnızca işi kolaylaştırmak içindir. Her ebeveyn ve her evlat kişiseldir. Bağlar şahsidir. Akışa bırakıldığında, ana ve peder ne zaman çocukla birlikte yatıp ne devir yatmaması gerektiğini, ne vakit hayır demesi gerektiğini ne vakit kural koyması gerektiğini, hangi durumlarda evladın kendisini kullandığını, hangi ağlamanın içten olup hangisinin olmadığını bilir. Vakit idaresi zorlaştıkça, evlatla geçirilen devir azaldıkça kaçınılmaz olarak yaşayarak öğrenmenin mekanını habere süratle koşmak almıştır. Günümüz haberi, evladın özgürlüğüne odaklanırken, ebeveynleri kendi rollerinden uzaklaştırmaya başlamıştır.
Ebeveyn rolünü üstlenen ve kendi hudutlarını çizen evlat ise yolunu kaybeder..
Her koşulda kabul gören ve oyunun kuralını kendi belirleyen evladın gerginliği gün geçtikçe artar.
Beklentileri gerçekçi olmaktan çıkar.
İstekleri tercihlerine nazaran özelleşmekten çıkar, neyi ne devir ve neden istediğini bilmemeye başlayan evlat, isteklerinin anında yapılmasını bekler ve zorlanmaya başlar.
Çoğunlukla karar vermekte güçlük çeker.
Yapabilecekleri konusunda kendini zayıf hisseder ve hiç durmadan başkalarının kendisine hizmet etmesini bekler.
Konut ortamı içerisinde ebeveynlerinden hangisinin, onun kurallarına nazaran hareket edeceğini bilir ve muhaberesini onunla sürdürmeyi tercih eder. Çoğunlukla o bireye saygısını azaltır.
Hane içerisinde kurallarla ilgili kendi yönergelerini benimseten evlatlar, içtimaî bir ortamdaki, örneğin mektepteki kurallarla karşı zıdda kaldıklarında çok yoğun hayal kırıklığı yaşarlar ki bu durum mektep isteksizliğinin en besbelli sebebidir.
Etrafındaki her bireyin dikkatini çekmek için çok ağır mesai harcayarak enerjilerini tüketirler.
Hedefledikleri istekleri, buyruk niteliği taşımaya başlar. Bu durum bencilleşmelerine sebep olurken, empati gelişimlerini sekteğe uğratır..
İsyankar ve dertli bir kişilik geliştirirler.
Ebeveyn denetimli evlat yetiştirmek, ebeveyn denetimli evlat bisikleti edinmek olmamalı... Merdivenleri kendi başına çıkan evlatların ellerinden tuttukça, yemeklerini kendi sipariş edebilecekken sözlerini kestikçe, ayakkabılarını kendi bağlayabilecekken müdahale edildikçe, yapabileceklerini bilmemize rağmen onlara yardım ettikçe onları zayıflaştırdığımız bir gerçek.. Lakin özgürlük tanımanın ne kadar ince bir çizgide olduğunu bilmek ve sonları belirlemek verebileceğimiz en büyük zenginliktir.
Aile ortamında evlada kendini anlatma özgürlüğü vermek, aileyi ilgilendiren kararlarda evlada fikrini sormak, seçenekler sıralamak ne kadar değerliyse, ailede, meskende ve topluluktaki kuralların hadlerinin aile tarafından belirlenmesi de bir o kadar kıymetlidir. Neyi nerede yapacağını yahut yapmayacağını bilen çocukla oynanan pinponun temposunu belirleyen ailedir. Ebeveyn gün uzunluğu pek çok durumla ilgili farkındalık yorgunluğu hissederken, evlat tüm kuvvetini isteklerine yöneltebilir ve hiç durmadan oyunu hızlandırabilir. Çatışma kaçınılmaza hakikat yol alırken, pes etmek ve ertelemek ise ebeveynin rutini olmaya yüz fiyat. Anne ve baba günlük kuvvet değişimine bağlı olarak evlada verdiği yanıtlarda tutarsızlaşabilir. Bunu farkeden evlat ise, oyunun kurallarını değiştirmeye başlar..Oysaki onun istediği zorlanmaktır..
Günümüz koşullarında ebeveynlerin evlat gelişimi ile ilgili verilere ulaşması çok yalın. Onlarca kitap, makale, psikolog, pedagog, psikiyatr ve danışmanın olduğu, internetin evlatla ilgili her türlü bilgiye erişimimizi kolaylaştırdığı bir devirdeyiz. Ne gariptir ki gün geçtikçe ebeveyn olarak tesirli olmak, yönlendirici olmak, ehil olabilmek ve hiçbir basamağın atlanmadığını hissedebilmenin de bir o kadar zorlaştığı bir devirdeyiz. Oysaki arketipsel olarak ebeveyn davranışı özde yatmakta.. İç ses tüm yazılanlardan tüm söylenenlerden çok daha kıymetlidir. Psikoloji de özünde her bireyi yek olarak değerlendirmeyle başlar. Davranışların, tanı ve kriterlerin kategorileştirilmesi yalnızca işi kolaylaştırmak içindir. Her ebeveyn ve her evlat kişiseldir. Bağlar şahsidir. Akışa bırakıldığında, ana ve peder ne zaman çocukla birlikte yatıp ne devir yatmaması gerektiğini, ne vakit hayır demesi gerektiğini ne vakit kural koyması gerektiğini, hangi durumlarda evladın kendisini kullandığını, hangi ağlamanın içten olup hangisinin olmadığını bilir. Vakit idaresi zorlaştıkça, evlatla geçirilen devir azaldıkça kaçınılmaz olarak yaşayarak öğrenmenin mekanını habere süratle koşmak almıştır. Günümüz haberi, evladın özgürlüğüne odaklanırken, ebeveynleri kendi rollerinden uzaklaştırmaya başlamıştır.
Ebeveyn rolünü üstlenen ve kendi hudutlarını çizen evlat ise yolunu kaybeder..
Her koşulda kabul gören ve oyunun kuralını kendi belirleyen evladın gerginliği gün geçtikçe artar.
Beklentileri gerçekçi olmaktan çıkar.
İstekleri tercihlerine nazaran özelleşmekten çıkar, neyi ne devir ve neden istediğini bilmemeye başlayan evlat, isteklerinin anında yapılmasını bekler ve zorlanmaya başlar.
Çoğunlukla karar vermekte güçlük çeker.
Yapabilecekleri konusunda kendini zayıf hisseder ve hiç durmadan başkalarının kendisine hizmet etmesini bekler.
Konut ortamı içerisinde ebeveynlerinden hangisinin, onun kurallarına nazaran hareket edeceğini bilir ve muhaberesini onunla sürdürmeyi tercih eder. Çoğunlukla o bireye saygısını azaltır.
Hane içerisinde kurallarla ilgili kendi yönergelerini benimseten evlatlar, içtimaî bir ortamdaki, örneğin mektepteki kurallarla karşı zıdda kaldıklarında çok yoğun hayal kırıklığı yaşarlar ki bu durum mektep isteksizliğinin en besbelli sebebidir.
Etrafındaki her bireyin dikkatini çekmek için çok ağır mesai harcayarak enerjilerini tüketirler.
Hedefledikleri istekleri, buyruk niteliği taşımaya başlar. Bu durum bencilleşmelerine sebep olurken, empati gelişimlerini sekteğe uğratır..
İsyankar ve dertli bir kişilik geliştirirler.
Ebeveyn denetimli evlat yetiştirmek, ebeveyn denetimli evlat bisikleti edinmek olmamalı... Merdivenleri kendi başına çıkan evlatların ellerinden tuttukça, yemeklerini kendi sipariş edebilecekken sözlerini kestikçe, ayakkabılarını kendi bağlayabilecekken müdahale edildikçe, yapabileceklerini bilmemize rağmen onlara yardım ettikçe onları zayıflaştırdığımız bir gerçek.. Lakin özgürlük tanımanın ne kadar ince bir çizgide olduğunu bilmek ve sonları belirlemek verebileceğimiz en büyük zenginliktir.